tanzimat dönemi edebiyatı ne demek?
Tanzimat Dönemi Edebiyatı
Tanzimat Dönemi Edebiyatı, Osmanlı İmparatorluğu'nda 1860'tan 1896'ya kadar süren ve Batı etkisindeki yenilikçi edebiyat hareketini kapsar. Bu dönem, Osmanlı toplumunda köklü değişimlerin yaşandığı, Batılılaşma çabalarının hız kazandığı bir süreçte ortaya çıkmıştır. Edebiyat, bu dönemde toplumsal sorunlara değinme, yeni düşünceleri yayma ve halkı bilinçlendirme aracı olarak görülmüştür.
Dönemin Temel Özellikleri:
- Batı Etkisi: Tanzimat edebiyatı, özellikle Fransız edebiyatından etkilenmiştir. Roman, tiyatro, makale gibi yeni türler edebiyatımıza girmiştir.
- Toplumsal Temalar: Edebiyatçılar, eserlerinde vatanseverlik, adalet, özgürlük, eğitim gibi toplumsal konuları işlemişlerdir. Amaç, toplumu bilinçlendirmek ve kalkındırmaktır. Bu açıdan Sanat%20toplum%20içindir anlayışı hakimdir.
- Dil ve Üslup: Dil, halkın anlayabileceği sade bir dile doğru yönelmiştir. Ancak, ilk dönem sanatçılarının dili ağır ve süslüdür. Zamanla sadeleşme eğilimi artmıştır.
- Gazete ve Yayıncılık: Gazeteler, edebi eserlerin yayınlanmasında önemli bir rol oynamıştır. İlk özel gazete olan Tercüman-ı%20Ahval, bu dönemin başlangıcı kabul edilir.
- Edebi Türler: Roman, hikaye, tiyatro, şiir, makale, eleştiri gibi türler gelişmiştir. Roman türünde ilk%20yerli%20roman örnekleri verilmiştir. Tiyatrolar, hem eğlence hem de eğitim aracı olarak kullanılmıştır.
Önemli Temsilciler:
Dönemin Aşamaları:
- 1. Dönem (1860-1876): Sanatçılar, toplumsal faydayı ön planda tutmuşlardır. Eserlerinde vatan, millet, özgürlük gibi kavramları işlemişlerdir.
- 2. Dönem (1876-1896): İstibdat dönemi nedeniyle sanatçılar, toplumsal konulardan uzaklaşmışlar, bireysel konulara yönelmişlerdir. Dil, daha ağır ve süslü bir hal almıştır.